همه چیز را نمی‌توان فریاد زد !!

اتومبیل جلویی خیلی آهسته پیش می‌رفت و با اینکه مدام بوق می‌زدم ، به من راه نمی‌داد .
داشتم خونسردی‌ام را از دست می‌دادم که ناگهان چشمم به‌‌ نوشته کوچکی روی شیشه‌ عقبش افتاد ؛
راننده ناشنواست ، لطفا صبور باشید !
مشاهده این نوشته همه چیز را تغییر داد !
بلافاصله آرام گرفتم ، سرعتم را کم کرده و چند دقیقه با تأخیر به خانه رسیدم اما مشکلی نبود .

ناگهان با خودم زمزمه کردم ؛
آیا اگر آن نوشته پشت شیشه نبود ، من صبوری به خرج می‌دادم !؟
براستی چرا [ما] برای بردباری در برابر مردم [حتما باید]به یک نوشته نیاز داشته باشیم !؟

آیا اگر مردم، نوشته‌هایی به پیشانی خود بچسبانند ، با آنها صبورتر و مهربان خواهیم بود !؟
نوشته‌هایی همچون ؛
– کارم را از دست داده‌ام
– در حال مبارزه با سرطان هستم
– در مراحل طلاق ، گیر افتاده‌ام
– عزیزی را از دست داده‌ام
– احساس بی ارزشی و حقارت می‌کنم
– در شرایط بد مالی و ورشکستگی قرار دارم
– بعد از سال‌ها درس خواندن، هنوز بیکارم
– مریضی در خانه دارم .
و صدها نوشته دیگر شبیه اینها .
همه درگیر مشکلاتی هستند که ما از آن چیزی نمی‌دانیم.

بیائیم نوشته‌های نامرئی همدیگر را خوب درک کرده و با مهربانی به یکدیگر احترام بگذاریم ،

چون :

همه چیز را نمی‌شود فریاد زد !!