اواخر سال ۴۰۲ خبر بازداشت محمدتقی اکبرنژاد استاد حوزه علمیه و همچنین انتشار ویدیوی کوتاه درخواست همسر ایشان از رهبری برای آزادی یک منتقد در فضای مجازی رسانه ای شد .
برای نوشتن این چند سطر ، چندین ساعت سخنرانی و مناظره از آقای اکبرنژاد دیده ام.نقدهایی اساسی به مواضع و زاویه دید ایشان دارم که این یادداشت را مجال پرداختن به آن نیست و طرح آن فرصت دیگری میطلبد ،
در این یادداشت اما روی صحبتم با دادگاه ویژه روحانیت و سیستم قضایی کشور است ، اگرگوشی برای شنیدن باشد .
ناگفته نماند که این مطلب ، به بررسی نسبت وضع فعلی و اینروزهای جناب اکبرنژاد با حکم بازداشت ایشان میپردازد ، و نه مواضع فرداهایشان ، چرا که نویسنده این سطور از فرداهای خودش کاملا بیخبراست ، چه رسد به فرداهای دیگری .
با وجود تفاوت های اساسی که در زاویه دید با جناب اکبرنژاد دارم ، ایشان را فردی دغدغه مند میبینم که در گفته‌هایشان رعایت اخلاق گفتگو و منش اسلامی به وضوح قابل مشاهده است .
ادبیات ایشان بسیار نیکو است ، که این خود یک الگوی نقد با استانداردهای اخلاقی و دینی برای سایر منتقدین باورمند به اخلاق میباشد و ازین بابت به نوبه خود از ایشان کمال تشکر را دارم .
همچنین باور دارم که نقد مسالمت آمیز حکومت و مسئولان آن ، حق مسلم هر شهروند است اما این نقد ، نه حق علما و اهل علم ، که وظیفه شرعی و اخلاقی آنان است و از همین روست که این حق را نه میشود به آنان داد و نه میشود از آنان گرفت .
بعضی ساده انگارانه میگویند که هدف اکبرنژاد و امثالهم دیده شدن است ،
باید از آنان پرسید ، دیده شدن برای چیست !؟
اصلا خروجی این دیده شدن چه چیزی است !؟
غیر از اینکه با این دیده شدن بخواهند به منسب و قدرتی برسند !!
خب اگر اینگونه بود که با سکوت در برابر وضع موجود و تعریف و تمجید خیلی راحت تر و بدون هزینه به چند برابر هرآنچه میخواستند میتوانستند برسند ، ولی آیا در حال حاضر جز محرومیت ، مشقت و محدودیت برای خود و خانواده شان آیا چیز دیگری هم نصیبشان شده است !؟
برای طولانی نشدن مطلب ، بهتر است ازاین مسائل بگذریم ،
که موضوع این یادداشت پرداختن به زوایای مهم دیگریست .
دادگاه ویژه روحانیت چگونه رهبر ایران را زیر سوال میبرد !!
وقتی رهبر ایران ، بالاترین و عالی‌ترین مسئول جمهوری اسلامی ، حرفی را در گفتگوی علنی و عمومی می‌زند و روی آن تاکید هم دارد که مخالفت با من و مخالفت با نظرات من در فضای حقیقی و چه در فضای مجازی نباید مورد مواخذه قرار گیرد ( چه برسد به پیگرد قانونی )
و فقط با یک جستجوی ساده و چند کلیک میشود به راحتی به محتوای آن گفتگو دسترسی پیدا کرد (یعنی ابدا چیز پنهان و مخفی نیست)
و همزمان دادگاه ویژه روحانیت به عنوان یک نهاد زیردستی برای افرادی مثل اکبرنژاد ، به جرم نقد رهبری قرار بازداشت صادر مینماید ،
آیا دادگاه ویژه می‌داند که با این کار دارد رهبری را در افکار عمومی زیر سوال میبرد !؟
بیشتر بخوانید
خودکشی به سبک جمهوری اسلامی !! ثبت احوال
یک حساب ساده دو دوتا چهارتا است ، خودتان را جای مردم کوچه و بازار بگذارید ، اگر کسی پشت حرف‌های خوب و روادارانه رهبری ، این بازداشت ها را به طور مکرر مشاهده کند ،
آیا با خود این گمان را نمی‌کند که احتمالا این حرف ها در حد یک قرارداد سوری بیش نیست و فرای تاکید به عدم مواخذه و پیگرد منتقدین رهبر ، در پشت صحنه دستور صریح به برخورد با منتقدین داده شده است !؟
حتما شنیده‌اید حکایت فرزندانی که در ختم پدر مرحومشان اعلام میکنند پدرمان وصیت کرده است که بعد از مراسم ختم ، میهمانان ، لباس سیاه و رخت عزا از تن به در کنند ،
حضار میگویند پدرتان گفته که گفته ، ما به احترام میت پیراهن سیاهمان را در نخواهیم آورد .
خب آیا واقعا یک نفر در دادگاه ویژه نیست که قبل از هرگونه اقداماتی ازین دست ، این سوال را از خودش بپرسد !؟
آیا مردم نمیگویند این سرعت عمل در بازداشت و صدور حکم برای منتقدین سیاسی ، چرا شامل مفسدین اخلاقی – اقتصادی نمیشود !؟
بعید میدانم اگر ایشان یا سایر منتقدین دلسوز و دغدغه مند ، صرفا دخیل در پرونده های فساد اخلاقی یا اقتصادی کلان بودند ،
ظرف ۱۰ سال آینده حتی یک احضاریه از دادگاه ویژه دریافت میکردند چه برسد به بازداشت .
واقعیت این است که موضع گیری ها و واکنش های دادگاه ویژه در سالهای اخیر بیش از آنکه راهگشا باشد ، چالش برانگیز شده است !!
آنکس که باید احضار شود ، برلب جوی نشسته و گذر عمر میبیند و آنکه آتش به اختیار خودش را وقف اصلاح جامعه کرده و شایسته تقدیر و تشویق است ، احضار و بازداشت میشود .
وقتی یک معمم دارد با فساد اخلاقی و فساد اقتصادی اش آبروی اسلام را میبرد و کَمَر جمهوری اسلامی را میشکند ، و سرمایه های اجتماعی اش را که حاصل خون این همه شهید ، ایثارگری و ازخودگذشتگی است برباد میدهد ،
دادگاه ویژه روادارانه ، پدرانه ، دلسوزانه ، حتی اجازه دخالت به خودش آنهم به عنوان مدعی العموم را ، با توجیه حفظ آبروی یک مومن (!) نمیدهد که مبادا خدشه ای به آبروی نداشته فرد خاطی وارد شود تا جایی که آش اینقدر شور میشود که سر از بی بی سی و صدای امریکا دربیاورد .
آنجا همه مسئولین قضایی ، به یک باره گرایششان اخباری میشود و کلی حدیث درباره آبروی مومن ردیف میکنند و متوجه عواقب انفعالشان نیستند !!
اما کافیست یک نفر که به جایی وصل نیست ، یک نقد دلسوزانه بدور از بداخلاقی های سیاسی انجام دهد ،
فوری مجتهد اصولی میشوند و قاعده زمان و مکان را میاورند وسط و مو را از ماست میکشند بیرون
و سر سوزنی به عواقب برخوردشان نمی اندیشند !!
اگر حفظ نظام از اوجب واجبات است ، ابزار این تحفظ مگر غیر از اجرای عدالت است !؟
و مگر عدالت و امر به معروف و نهی از منکر لازم و ملزوم یکدیگر نیستند !؟
اگر کوتاهی میشود که میشود ، برای نگه داری از این نظام و پاسداری از خون شهیدان باید یقه مسئولان مربوطه را گرفت ، نه این که دهان منتقد را بست .
بخاطر اتفاقات آبان ۹۸ که این همه هزینه روی دست جمهوری اسلامی گذاشت ، آیا یک بار رییس جمهور وقت را به دادگاه ویژه احضار کرده اید ؟
یا یک بار شده به امام جمعه ای که معترضین را بزغاله و گوساله خطاب کرد یک تذکر خشک و خالی بدهید !؟
برای همین من امثال جناب اکبرنژاد را با تمام نقدهایی که به روش و زاویه دید آنها دارم ، بیشتر از خیلی از مسئولین جمهوری اسلامی و دادگاه ویژه روحانیت که کارمند و حقوق بگیر نظام هستند و نان نظام را میخورند ، حامی نظام و حتی بالاتر از آن ، فدایی نظام میدانم که بدون هیچ حمایت دولتی با از خودگذشتگی و به قیمت محرومیت های مختلف ، میکوشند این قطار در ریل جمهوریت و اسلامیت خود باقی بماند .
بیشتربخوانید
اگر دادگاه ویژه رهبر را به عنوان ولی فقیه قبول دارد باید قول او را برای خودش نه لازم الاجرا ، که واجب الاجرا بداند . نمیشود سنگ پیروی از رهبر را به سینه زد اما خلاف دستورات و منش او عمل کرد . این خرج کردن رهبری و پنهان شدن پشت سر ایشان ، مدت هاست که در ادارات جمهوری اسلامی تبدیل به سنت شده است .
چه اینکه وقتی دادگاه ویژه ، طلبه سیرجانی را بخاطر مطالبه گری در خصوص زمین خواری به زندان محکوم میکند ، رهبری اما در موضعی کاملا متفاوت از او تقدیر و تشکر و دلجویی میکند ،
و یا هنگامیکه قوه قضاییه در دهه ۷۰ مهدی نصیری را در یک پرونده افشای فساد اقتصادی به پرداخت ۳۰۰ هزار تومان محکوم میکند ، رهبری جریمه آنرا میپردازد .
اگر به اثرات و خروجی مواضع سالهای اخیر این نهاد از ورود به پرونده طلبه سیرجانی تا ، صدرالساداتی ، ، اکبرنژاد ، حائری شیرازی ، عابدینی و … نگاه کنیم باید گفت در حال حاضر این دادگاه ویژه روحانیت است که با نقض صحبت های صریح رهبری در قامت یک نهاد مخالف منویات ایشان ، به صورت (عملی) اقدام به تخریب جایگاه رهبری ، تشویش اذهان عمومی و تبلیغ علیه نظام میکند .
اگر واقعا به فکر جایگاه رهبری هستید ، دغدغه های ایشان را مثل عدالت اجتماعی ، مبارزه با مفاسد اقتصادی ، رسیدگی به معیشت مردم که اینهمه مکرر در مکرر در سخنرانی هایشان گفته و میگویند پیگیری کنید .
من مانده ام چرا آن همه حوزه های مورد تاکید و دغدغه رهبری که حسابرسی از آن میتواند جمهوری اسلامی را به معنای واقعی کلمه بیمه کند و فاصله بین مردم و حکومت را کم کند ، به امان خدا رها شده ، بعد به حوزه هایی که لزوم پیگیری آن حتی اگر ضرورت باشد ، اولویت نیست ورود میشود .
و اما سخن پایانی :
همه میدانیم که هرنظامی برای بروزرسانی و حرکت رو به جلوی خود ، نیاز به نقد شدن دارد ،
با توجه به این نیاز مهم و ضروری ، بفرمایید اگر اکبرنژاد ها نه ، پس کی !؟
بی بی سی ؟ مجاهدین خلق ؟ اینترنشنال ؟ سلطنت طلبان ؟ صدای امریکا ؟
چه کسی ، دقیقا چه کسی باید وضعیت موجود را نقد کند !؟
منتقدین مستقل ، اصلی ترین و صادق ترین حامیان یک حکومت هستند .
آقایان مسئول :
وقتی آقای اکبرنژاد را با آن بیان زیبا ، حسن خلق ، عفت کلام ،نویسنده و اهل علم ، معتقد به خدا و پیغمبرو قرآن واسلام و اهل بیت و خون شهدا و تمامیت ارضی ایران و مبادی آداب دینی را تاب نمیاورید ،
تکرار میکنم ؛
وقتی آقای اکبرنژاد را با آن بیان زیبا ، حسن خلق ، عفت کلام ،نویسنده و اهل علم ، معتقد به خدا و پیغمبرو قرآن واسلام و اهل بیت و خون شهدا و تمامیت ارضی ایران و مبادی آداب دینی را تاب نمیاورید
دانسته یا نادانسته فضای انتقاد را به فحاشان ، بی اخلاق‌ها ، پروژه بگیرها و مزدورها ،
به مجاهدین خلق ، سلطنت طلب ها و تجزیه طلب ها واگذار می‌کنید ،
به همان کسانی که از کشورهای استعمارگر غربی علاوه بر درخواست وضع تحریم های جدید ، تقاضای حمله نظامی به ایران را دارند .